Tak, możemy bez niego żyć… ale nie możemy w pełni rozkwitnąć.
Kobieta może wieść pełne i udane życie bez kontaktu fizycznego i wzajemnego uczucia. Ale wtedy brakuje jej tego czegoś więcej: tej delikatnej energii, która rodzi się z kontaktu, ze spojrzenia lub z dłoni położonej na jej dłoni.
Potrzeba emocjonalna jest często najsilniejsza.
Brak czułych gestów jest znośny, ale brak więzi emocjonalnej ciąży o wiele bardziej. Poczucie bycia zauważonym, zrozumianym, kochanym: to właśnie karmi morale i pewność siebie. Bez niego samotność powoli wkrada się, nawet pośród świata.
Czas bez kontaktu tworzy bariery.
Im więcej dni mija bez dzielenia się i czułości, tym więcej murów powstaje. Niektóre kobiety stają się bardziej powściągliwe, a nawet nieufne, by się chronić. A czasami te mury stają się tak wysokie, że zapominamy, jak je pokonać.
Ciało nie zapomina
Nawet bez kontaktu fizycznego nasze ciała zachowują wspomnienie dotyku. Brak czułości może objawiać się nerwowością, napięciem lub zmęczeniem emocjonalnym. Potrzeba bliskości jednak pozostaje uśpiona.
Stres często znajduje otwarte drzwi
Chwile czułości sprzyjają wydzielaniu hormonów szczęścia. Z drugiej strony, długotrwały brak komfortu może nasilać stres i prowadzić do niespokojnych nocy. To ludzka reakcja, a nie słabość.
Jak długo kobieta może żyć bez bliskości fizycznej?
Wypełniamy tę lukę na inne sposoby, ale nie zawsze całkowicie
Niektóre kobiety szukają schronienia w pracy, czytaniu, sporcie lub przyjaźniach… I to wspaniale! Te pasje karmią umysł, ale nie zastępują całkowicie ciepła autentycznej, ludzkiej więzi.
Samoocena może się chwiać
Kiedy przez długi czas nie odczuwamy uczucia ani uznania, możemy zacząć wątpić w swoją wartość. Jednak ten brak nic o nas nie mówi: nie odzwierciedla ani naszego piękna, ani zasług, ani naszej zdolności do kochania.
Dostosowujemy się, ale jakim kosztem?
Ludzkie serce jest zaskakująco elastyczne. Uczymy się „żyć bez”, skupiać się na innych formach szczęścia. Ale życie bez uczuć na dłuższą metę przypomina trochę półżycie: przetrwamy, nie czując się prawdziwie żywymi.
Prawdziwa bliskość nie polega tylko na kontakcie.
Intymność to również wspólny śmiech, zwierzanie się sobie, chodzenie za rękę czy po prostu poczucie bezpieczeństwa w swoim spojrzeniu. Te proste gesty budują bliższą więź niż jakiekolwiek słowa.
