Wendy jasno dała mi do oznak, że mój wnuk nie jest mile widoczny – ani na jej ślubie, ani w jej domu, ani w jej życiu. Mój syn był tam, ale ja nie. Uśmiechałam się, posiadaczc adaptera oddanej teściowej, czekając na właściwy moment, przez każdą kobietę, która była uzależniona.
Pozostało pierwsze spotkanie z Wendy.
Na przykład.
To był brunch w pretensjonalnej kawiarni z betonowymi ścianami, lśniącymi sztućcami i jedzeniem, które były lepsze, niż smakowało. Przyjechała minuta spóźniona w obcislej kremowej marynarce i nie przeprosiła. Przywitała mnie uściskiem dłoni zamiast uścisku i nie pytaa, jak się czuję.
Mój syn, Matthew, nie mógłby się uszkodzić. Patrzyłam, jak widać jej twarz, gdy opowiada o wernisażach, roślinach doniczkowych i gdzieś, co nazywa się „świadomym myśleniem”.
była błyskotliwa, inteligentna i ambitna.
Ale nigdy nie pytała o Alexa, mojego wnuka, syna Matthew z pierwszego małżeństwa. Miałbym pięć lat i mieszkał ze względu na śmierć matki.
Jej brak zainteresowania, brak ciekawostek i faktów, że o nim nie wspomniała, martwiły mnie.
Kiedy Matthew powiedział mi, że się pobierają, moją pierwszą reakcją nie była miłość, ale: „Dlaczego ona nigdy nie spędza czasu z Alexem?”.\
