W dniu mojego ślubu mąż przywitał mnie przy wszystkich. Musiałam się z tym pogodzić, bo nie chciałam, żeby moi rodzice cierpieli, nie chciałam, żeby moje dziecko urodziło się bez ojca… ale bardzo się myliłam.

W lśniących korytarzach kolonialnych, posiadłości dynastii, kontroler stanowi idealne połączenie tradycji i władzy. Ale to, przedsięwzięcie być nieskazitelną uroczystością, w jednej chwili legło w gruzach. Reakcja panny młoda na publiczne upokorzenie zszokowała elitę i na zawsze odmieniła bieg jej życia.

Oaxaca, z jej żywymi kolorami, starożytnymi uliczkami i bogatym dziedzictwem kulturowym, często spotykani w szpitalu teatr. Pewnego słonecznego majowego popołudnia samo miasto stało się sceną transmisji z dramatu – wysłane, które opuściło po sobie ślad w sercach charakterystycznych i zostanie wspomniane przez pokolenie.

Historia zaczęła się w dziedzictwie serca Oaxaki: katedrze Santo Domingo. Pod jej złoconymi łukami Verónica Mendoza, 28-letnia architektka z prostymi początków, przygotowywała się do ślubu z Juanem Carlosem Fuentesem, inżynierem budownictwa i spadkobiercą jednego z wpływowych rodzin w ramach.

To była wizja jak z bajki.